Dinsdag 27 juni 2017
Het is een koude dag, ik bereid me voor op de regen. Op een hoge schoorsteen zie ik bij het verlaten van het stadje, een ooievaar op zijn nest op een hoge schoorsteen.
Ooievaar op zijn nest
Het wordt een lange vlakke wandeling over een breed pad, grotendeels langs de autoweg. Niet zo heel leuk. Ook langs de viaducten zie ik de symbolen van de Camino de Santiago.
Viaduct met de Sint Jacobsschelpen
En langs de route veel akkers van graan, zonnebloemen en ook klaprozen
Klaprozenakker nog niet helemaal in bloei
De aankomst in Belorado gaat ook erg rustig, zoals de hele reis is geweest. Uiteindelijk heeft het niet geregend, het is zelfs mooi weer geworden. Wel veel wind. In een dorp even vóór Belorado een eenvoudige lunch op een bankje met stokbrood met kaas, gerookte ham en water. In Belorado schrijf ik me in in een albergue bij een Zwitserse vrijwilliger van de vrienden van Santiago, Theo. Ik kies uit vier stapelbedden op een klein kamertje. Na een douche en een slaapje, pak ik een terrasje. Sommige pelgrims vertellen dat ze de komende dagen busreisplannen hebben. Naar Burgos of nog verder naar León of zelfs naar huis gaan in Spanje. Om 19.00 uur woon ik een mis bij waar pelgrims gezegend worden voor de voortzetting van de reis. Aansluitend op de mis wordt aan de pelgrims gevraagd om in een afzonderlijke ruimte bijeen te komen. Daar lezen de pelgrims in hun eigen taal de zegen van de Camino voor.
Kerkje van Belorado
Er zijn voor de kerk drie redenen om de Camino te lopen, zo begrijp ik. De eerste reden is te getuigen van dankbaarheid. Dat je gezond bent, dat je de schoonheid van de schepping mag ervaren. De tweede reden waarom we deze Camino lopen, kan zijn dat we aan de slag gaan met een persoonlijke zoektocht. Veel mensen hebben vragen en zoeken antwoorden en oplossingen voor problemen. Ook spreekt de kerk van boetedoening en aflossing van schuld. Als derde reden noemt de kerk dat de pelgrim een ster wil zijn die na afluiting van de tocht zal stralen en de (kerkelijke) boodschap zal uitdragen.
Hoewel de kerk het hier en daar zwaar aanzet, kan ik me in essentie wel vinden in deze drie motivaties. Ik kan alleen maar dankbaar zijn dat ik gezond ben van lichaam en geest en nu ook alle vrijheid heb, materieel en sociaal, om deze reis te maken. Van een zoektocht is niet echt sprake, maar ik wil wel veel ‘loslaten’ / achter me laten om fris en onbelast de volgende fase van mijn leven in te stappen. Wàt ik dan achterlaat, kan ik (nog) niet precies zeggen. Misschien verdriet, boosheid, frustratie. Ik hoop dat ik als een positiever mens terugkom. En tenslotte de ster. Wat betreft de Camino zal ik zeker mijn ervaringen aan iedereen vertellen. En dat gaat veel verder dan de kwaliteit van de schoenen of het beste paella-restaurantje. Ik wil graag mijn gedachten en ervaringen met mensen delen, om het waarom nog beter te begrijpen. Wat dat betreft, zie ik dit derde deel van de Camino hier in Spanje als verdieping met andere pelgrims. Ik hoor levensverhalen van de pelgrims uit alle delen van de wereld. Die mensen zie ik later nooit meer, maar hun ervaringen en wijsheden houd ik bij me. Zij zijn een referentie voor mijn eigen leven. Ik hoop op deze tocht nog veel te leren en mee te nemen.
Ter afsluiting werden pelgrims (in totaal ongeveer 20) uitgenodigd om in hun eigen taal een kerkelijk lied te zingen. Indrukwekkend vond ik de mooie klanken van een lied uit Kroatië (vijf pelgrims) en uit Taiwan (drie pelgrims). Heel bijzonder. Net als de Zuid-Afrikaanse delegatie, wilde ik de anderen niet lastig vallen met mijn gebrek aan zangtalent. Toen het klaar was, gauw naar het restaurantje voor een gezamenlijke hap en voorbereiden voor vertrek morgenochtend.
Jaap loopt de camino 
Je bent al een echte pelgrim Jaap.
LikeGeliked door 1 persoon