Woensdag 12 juni 2019
Het ontbijt in de Albergue San António is voldoende en lekker. We nemen ook wat broodjes mee voor onderweg. Het uitzicht op het dal bij opgaande zon is indrukwekkend.
Het is fris, het oude Zeeuwse stel van gisteravond haalt ons gauw in op de fiets. Gele Pijlen en Santiagoschelpen zijn soms lastig te vinden, maar uiteindelijk vinden we de juiste route. We lopen met z’n drieën op met een Australisch stel, oudere mensen, gepensioneerd en rondreizend in Europa. Zij, Brenda, vertelde mij alles over de eucalyptus en de bosbranden daar. Het zijn echte menselijke drama’s die bij zulke branden gebeuren. Op tv krijgen ze veel voorlichting over hoe te handelen bij de branden. En er is veel onderling contact over actuele brandsituatie op sociale media. In Portugal gebeurt dat ook steeds meer en beter, want ook hier zijn ’s zomers veel bosbranden. Haar man, John, was ingenieur/architect, heeft zijn bedrijf verkocht en heeft met zijn gezin een wereldreis gemaakt. Nu is hij bezig met afstuderen aan de universiteit in de Archeologie; zijn afstudeerscriptie gaat over Romeinse Aquaducten. Dus veel naar Europa. John en Brenda hebben ze bijna allemaal bezocht en gezien. Ze zijn gebouwd overal rond de hele Middellandse zee.
We komen langs een mooie witte kerk met een prachtige begraafplaats gelegen op een heuvel. En we gaan zingen op de trap op de tonen van Dire Streets: ‘Brothers in Arms’. Het is prachtig weer, we zitten op de trap. We zitten voor de ingang van de kerk.
Nog steeds veel asfaltwegen, maar ook wandelingen door eucalyptusbossen. In zo’n bos gaan we ook eten, lunchen. Nicolien wordt ineens opgeschrikt door een vrachtwagen die stammen van gevelde eucalyptusbomen stapelt.
Het is mooi weer.
In Albergaria-a-Nova bezoeken we eerst een Baptistenkerkje, schoon en nieuw en op een protestante manier sober, dan verder de santiagopijlen volgen. Dan zien we het bord Eco-hostal en besluiten daar heen te gaan. Nicolien is moe en heeft blaarpijn aan haar voet; een lift is snel gevonden. Marga rijdt ook mee, ik ga te voet naar het Eco-hostel.
Nicolien en Marga hebben al gedoucht als ik aankom en gaan boodschappen doen. Ik wacht nog even in de tuin tot het verblijf is schoongemaakt door het personeel door Antonio. ‘s Avonds lekker eten klaargemaakt door Nicolien (lekkere pasta met prutje en rode wijn), douchen en naar bed. Marga maakt wandeling in donkere fruitbomentuin. Er is een bijzonder watertappunt.
We slapen met z’n drieën in een benauwd kamertje, ik lig bovenin een stapelbed. Nicolien heeft een blaar. Twee lichte snurkers in de onderbedden, maar met oordoppen gaat alles goed. Krap bovenbed met trapje en kastje aan de muur en lage balkenplafond. Morgen weer fris verder.
Jaap loopt de camino 
Plaats een reactie