Dag 11: Namen – Dinant (25 km)

Donderdag 13 april 2017

Gisteren heb ik in een Alpisport winkel nog wat dingetjes gekocht, zoals handschoenen. En die trek ik nu meteen aan. Ik ben er blij mee, want ik kan niet tegen koude handen, de huid wordt rood en jeukerig. Ander verstandig besluit is dat ik langs die mooie Maas – la Meuse, rivière fameuse, majestueuse – blijf lopen. Ik hou van de Maas. Een paar jaar geleden zijn mijn vriendin Marleen en ik tijdens vakantie op zoek gegaan naar de bronnen van de Maas. Het was een leuke ervaring om het beekje te zien dat later in Namen al zo immens breed is. Langs de Maas zie je veel bijzondere huizen vergane glorie, die onlangs weer zijn opgeknapt, zoals op de foto.

Opgeknapte vergane glorie

De weg was steeds bijzonder vlak dus gemakkelijk te lopen. Onderweg in een frietcafeetje gegeten, een soort cheeseburger, nog smeriger dan bij Mc Donalds. Maar wel een gezellige eigenaar die kort geleden nog enkele pelgrimma’s van 50 uit NL had binnen gehad toen het begon te plensregenen. 

Frietcafé

De Ardennen wordt flink ook afgebroken voor de bouw van huizen en aanleg van infrastructuur. De bakstenen verdwijnen méér en meer uit het straatbeeld, vooral bij de oudere gebouwen valt dit op. De rode bakstenen van de Maasklei vergaan sneller dan die harde schalie van de Ardennen. 

Voordat ik arriveer, kom ik langs hoge rotswanden waar bergbeklimmers aan het trainen zijn. Dat is toch wel een beetje griezelig, zunne. Maar goed, ieder z’n passie.

Bergbekimmers langs de steile wanden  

Aan het eind van de middag kom ik aan bij de Abdij van Leffe. Onopvallend in een zijstraat gelegen. Ik word binnengeleid door een strenge hoofdverpleegstertype en ik laat al mijn geplande charmes en beleefdheden achterwege. Ik meld me als Jacobus (zie paspoort) en ze zegt dat ik gereserveerd heb. Oui en dat blijf ik zeggen tegen alles wat ze zegt tijdens de rondleiding in de gebouwen en uiteindelijk komen we op een zolderkamer (schoon, modern) waar twee bedden en matrassen liggen. Alles top in orde. Tijden van avondmaaltijd en ontbijt krijg ik door: oui. Direct douchen en kleren waasen en naar het Leffe-café voor een overheerlijke verfrissende blonde. 

Leffe in Leffe

Nog even Dinant rondgewandeld, hier woonde mr. Sax, de uitvinder. Overal staan drie meterhoge saxofoons in allerlei kleuren. Mooi gedaan. Dan terug voor inkopen eten voor morgen en voor de avondmaaltijd in de abdij: overheerlijk (tagliatelle, ossestaartvlees en gevulde tomaat). Ik bleek de enige pelgrim van die dag dus lekker alles wassen en uitspreiden om te drogen. Prima geslapen in eigen lichtgewicht slaapzakje.

Sax in the city