Dag 47: Gargilesse – Crozant (21 km)

Vrijdag 19 mei 2017

Mijn ontbijt bestond uit twee appels, een grote sinaasappel en twee koppen thee. Het vanzelfsprekend delen van etenswaren is onder Nederlanders misschien gebruikelijk, maar niet bij bijvoorbeeld Fransen. Natuurlijk hebben zij hun eigen smaak. Eens kijken of dat vaker gebeurt. Er was in het slaapgebouw ook een groep van Franse ouderen die rondrijden langs kerkjes in de omgeving. Zij hadden gisteren de koelkast volgestopt en zitten nu overdadig te onbijten, terwijl wij – de pelgrims te voet – aan dezelfde tafel zitten restantjes te eten. Gek sfeertje. De pelgrimshouding is natuurlijk delen, ik heb daar geen moeite mee, ik vind het zelfs leuk. Maar de werkelijkheid is anders. Leerzaam, zo’n pelgrimstocht.

Ik verlaat het dorp langs het huis waar George Sand, bekende schrijfster van 200 jaar geleden en feministe avant-la-lettre, heeft gewoond en gewerkt. 

Huis van George Sand

Na een paar honderd meter kom ik al twee Franse pelgrimma’s uit onze herberg tegen die minder ver gaan lopen vandaag. Een van de vrouwen is gewond aan haar enkel, ze werd een dag eerder gebeten door een waakhond die zomaar losliep. Ze is naar de dokter geweest en loopt nu verder met stok. Dan zie ik een waarschuwing voor wilde dieren bij de beek.

Waarschuwing voor wilde dieren

Ik loop zo snel mogelijk door naar Cuzion het eerste dorp voor brood en beleg. Ik heb flinke trek. Met lunch op een bankje gaan zitten en dan breekt het beloofde onweer los. Dikke regen en hagel!! Dat wordt een tijdje schuilen en een onrustige lunch. 

Dikke hagelstenen tijdens de lunch

Het tweede stuk van de tocht begint met een lange, gladde, glibberige afdaling over een moddergrindpad tot aan de oever van een stuwmeertje. Helemaal beneden lijkt het er op dat ik toch nog mijn schoenen moet uitdoen, maar hoger is het stroompje smaller.

Flink stroompje op het moddergrindpad

Het blijft een nattige dag. Door veel groen en af en toe schuilen. Veel langs beken, over bruggetjes en door weilanden. Ik probeer vooral te zien hoe mooi dit alles toch is. Hier komen vier beken bij elkaar in een weiland.

4 beekjes komen bij elkaar in een weiland

Dan nader ik het mooie middeleeuwse dorpje Crozant. Ik had een afspraak gemaakt met de gemeente, dat ik in de herberg voor pelgrims kan slapen. Ok. Ik kon de sleutel afhalen bij de mairie (gemeentehuis) tot 15.00 uur. Daarna zou ik hem kunnen afhalen bij de bar tegenover de mairie, l’Éclat de Soleil of zoiets. Bij aankomst om 17.00 uur is het dorp uitgestorven, ook de mairie en de bar zijn dicht. Hier kan ik slecht tegen na zo’n barre tocht. Dan zie ik een groep van drie Canadezen naar de kerk lopen. Verder niemand op straat. Na een paar vragen begrijp ik dat zij al in de herberg zitten en dat ik er alleen maar naar toe hoef te gaan. Ok, dus toch opgelost. Eerst ga ik naar het enige open winkeltje, de kruidenier, om een warme maaltijd samen te stellen met rode wijn. Dan naar de slaapplaats. Het is een twee klaslokalen groot gebouwtje, als de deur opent zie je meteen 8 bedden staan. Er is nog een bed over. 

De pelgrimherberg in Crozant

Ik maak kennis met de andere pelgrims en ga na een korte rust aan de slag met eten. Ook hier verwacht men niet te delen, prima. Ik eet een mooie pasta-pesto in combinatie met salade á la Jacques met sla, tomaat, franse kaas, twee eieren en zout. En een aantal glaasjes rode wijn. De Fransen en Canadezen waren niet geïnteresseerd; vijf uur is veel te vroeg om te eten. Na douche en voetverzorging heb ik nog de routeplanning bekeken. Discussies over de beste rugzak, goeie schoenen, slimme trucjes en efficiënt reizen heb ik na een tijdje losgelaten. Ik heb mijn slaapzak uitgespreid en ben in slaapgevallen.