Dag 14: Petigny – Rocroi (17 km)

Zondag 16 april 2017

Paaszondag. Ontbijten aan de halfgedekte tafel (op andere helft: paperassen) is een avontuur. Welzeker 10 potten verschillende lokale honing, een broodzak met boterhammetjes van eergisteren, vache qui rit kaas, twee thermosflessen, een koffiekan, twee soorten boter en later ook een vers Frans stokbrood. Na het ontbijt nemen we afscheid en een foto. Lieve mensen.

Paul en Fabiënne voor hun b&b

Paul brengt me nog even langs Fernandes in Couvin voor een stempel in mijn boekje. Dan de straat uit en de weg omhoog door het bos, gemarkeerd (verboden toegang, reclameborden) vanwege een fietskoers die hier vanmiddag gaat beginnen. Na een kilometer kom ik voor een hek te staan. Als wandelaar kom ik er makkelijk tussendoorheen (gek woord) en dan zie ik wat er hier aan het gebeuren is. Hier wordt een enorme autobahn aangelegd. Paul had het er ook al over: dit is onderdeel van de vernieuwde, alternatieve route via Luik naar het zuiden. Ik besluit hem maar eens te proberen. Ik loop dan over een 50m (?) brede wegbodem van droge (!) plakklei geflankeerd aan weerskanten door hoge wallen van 10+m hoog. Dat loopt heerlijk. 

Tracé van de nieuwe autobahn

Mijn oude geplande route is niet meer zichtbaar, de nieuwe heeft alle problemen van bergjeop en bergje af genivelleerd. Mijn dierbaren in NL paasbrunchen en gedurende een kilometer skypen we; ze lopen als het ware met me mee, we hebben veel lol en ik ben blij ze te zien en te horen. Ik ben trots op mijn superdochter, ze heeft veel goede vrienden, maar bereidt zich nu weer voor op haar tentamens, komende week. 
Een 6 km voor Rocroi moet ik weer de gewone weg op en kom terecht bij een truckerscafé. Gesloten. Bij een krantenkiosk-winkeltje koop ik een paar bounties en ga buiten lunchen, vooral appel en water. Daarna door naar Rocroi. Ik word verleid door het eerste bordje chambre d’hôtes en een slaapplaats is geregeld, even buiten het centrum. De tent wordt volledig gerund door een ideaal moedertype die behalve een overheerlijke avondmaaltijd en ontbijt ook nog al mijn vuile kleren wast en droogt. Meneer des huizes zit als god in Frankrijk midden in de salon op een fauteuil de hele dag tv te kijken. Met het eten loopt hij drie meter naar achteren om vanaf zijn bordje opnieuw naar het muurdekkende tv-scherm te kijken. Gesprekken aan de eettafel verlopen stroef, maar dat is niet erg. Ik voel me bevoorrecht in mijn eigen leventje. Ik lees de reacties op mijn blog, schrijf verslagjes en na een heerlijke, stille maaltijd, douche en planning van morgen, ga ik tevreden slapen.