Dag 60: Périgueux – Saint-Astier (24 km)

Donderdag 1 juni 2017

Alsof we haast hebben, verlaten we achter elkaar in snel tempo de pelgrimsherberg. De sfeer was niet ontspannen tijdens het ontbijt, dan wil je maar één ding: weg! Ik loop lange tijd op met Louise, flink tempo en weinig stops, dus dat schiet op. Ze vertelt over het belang van deze camino voor haar, ze heeft er zelfs haar baan voor op moeten zeggen (en inmiddels een nieuwe gevonden per 1 augustus). Ze kent Rob nu een half jaar. Zij is altijd een wandelaar geweest en samen willen ze nu deze Camino lopen. Om elkaar goed te leren kennen. Ze slapen in principe in hun tentje, soms in een herberg. Spannende onderneming, vind ik. Maar als je samen dit overleeft, dan kun je alles aan, denk ik. Wat ik tot nu toe op afstand waarneem, is zeker positief: ’t is een leuk stel, praten, lachen en genieten met elkaar. En kersen eten. Ik hoop dat ’t lukt. Dan duiken we de bossen in en lopen zij mij er uit. Later vind ik ze weer terug en zo gaat dat maar door. Heel gezellig zo. 

De weersvoorspelling van morgen of overmorgen is regen en dat geldt ook nu weer. De wolken ontwikkelen zich wel heel stoer, maar het blijft toch wel mooi wandelweer.

Stoere wolken, maar geen regen

Mocht het gaan regenen, dan kun je veel beschutting vinden onder de bomen die dicht naar elkaar gegroeid zijn over de paden.

Beschutting onder de bomen

Even voordat ik op de eindbestemming aankom, ga ik genieten van de zon op een bank aan een riviertje. Sinaasappeltje eten, laatste water opdrinken. Dan nodig ik een opa en oma met kleinkind uit op ‘mijn’ bank, ze twijfelden maar op de bank in de schaduw willen ze wel even gaan zitten. En meteen gezellig praten naar aanleiding van mijn grote rugzak, de schelp, Santiago. Zo leuk. Helaas geen foto gemaakt. Dan moeten ze er ineens snel vandoor om een ander kleinkind van school te halen.

In het plaatsje Saint-Astier staan wij, Rob, Louise, Kris en ik vrijwel tegelijkertijd aan de balie van de camping waar we een slaapplaats hebben beproken. Kris en ik hebben een tent die ruim is, maar vol met schimmel binnen tegen het dak. Maar goed, niet meer dan een nacht. 

Een beschimmelde tent als slaapplaats

Tot onze verbazing is het terras, de bar en het restaurant niet open. Op 1 juli begint het seizoen, zegt de jufrouw van de camping charmant en informeert ons over de horeca aan de andere kant van de brug, in het oude stadje. Ik ben geen econoom, maar hier zou veel geld te verdienen zijn. Ik had veel over gehad voor een koele pils bij aankomst. 

Dus wij naar de oude stad. Eerst een lange brug over een prachtige snelstromende brede rivier.

De snelstromende rivier l’Isle bij de cité

In de cité is alles versierd vanwege het bloemenfeest, binnenkort. Dan is er een uitgebreide markt van lokale producten en kunst van een paar dagen in een van de dorpen in de omgeving.

De cité is klaar voor het bloemenfeest

’s Avonds gaan Kris en ik eten in een restaurantje.

Avondeten