Woensdag 26 juni 2019
Wanneer ik wakker word op deze prachtige plek in Galicië, denk ik terug aan gisteravond, die gezelligheid met al die pelgrims. Vandaag zal ik ze allemaal weer tegenkomen.
Vannacht heeft het geregend, het miezert nog een beetje als we vlakbij gaan ontbijten. We trekken regenkleding aan.
We blijven in het bewoonde buitengebied met wijnteelt, oude woningen en bruggetjes. Het blijft vochtig, af en toe echte regen. Zwaar bewolkte luchten.
Maar ook goed onderhouden paradijsjes van woningen met voortuinen vol bloemen in de grond en in de potten. Ik zie oudjes die met veel toewijding hun plantjes verzorgen.
Galicië is bekend om zijn typische huisjes op poten voor de opslag van de oogst. we komen langs een mooi voorbeeld ervan.
We naderen Padrón, de eerste mogelijkheid om te overnachten, maar we hebben nog veel energie en willen bovendien morgen zo dicht mogelijk bij Santiago zijn. Dus we nemen in deze stad een goeie lunch in een café waar je languit op de sofa kunt liggen. De meiden doen dat dan ook.
We reserveren op ca. 8 km verder een slaapplaats in een herberg met eetgelegenheid in Cruces. Er volgt eerst nog een prachtige wandeling met veel bijzondere bloemen, een bezoek aan een kerk waar we een stempel in ons pelgrimspaspoort zetten. Een huis waarvan de zijmuur volledig is bezet met Jacobsschelpen.
De Albergue Crucesinn is oké, het eten is er minder. We gaan dan ook op zoek naar een echt restaurant in de buurt, maar die blijkt gesloten. Dus terug naar de slappe friet en wat flauwe groeten. Dat valt niet mee met de kritische blik van twee vrouwen die allebei professionele ervaring hebben in het restaurant en b&b. Ik ben blij met ze, om deze Camino te delen; de schoonheid van het landschap en de gesprekken onderweg. En ook met elkaar te lachen en te zingen. Ik heb ook wat geleerd: bijvoorbeeld meer flexibel te zijn als je met meer mensen bent. Zij gaan naar bed, ik blijf nog even bij de bar hangen waar ook de Italiaan Arthuro zit. Morgen de laatste etappe: Nog maar 18 km.
Jaap loopt de camino 
Ha Jaap, dat is nou echt wonderlijk!
Vooraf: ik geniet enorm van je tocht, he foto’s, ontmoetingen en verhalen. 😀
Ik heb een paar wonderlijke dingen overgehouden aan jouw tocht: ten eerste dat de 1e blog binnenkwam op de eerste dag dat ik in het ziekenhuis lag, op 19 juni begon jouw blog voor mij en mijn verblijf in het ziekenhuis.😀
Als 2e: op de dag dat ik het nieuws kreeg van de geboorte van de kleinzoon van vrienden met de naam Vigo, plaatste jij je blog met het verhaal dat je door Vigo bent gelopen 😀
En nu als 3e: ik lees net in jouw vanavond geplaatste blog dat morgen jullie laatste Caminodag naar Santiago zal zijn. Morgen is ook mijn laatste dag in het ziekenhuis. Woensdag (ovwrmorgen) ga ik revalideren (6 weken mag ik mijn geopereerde been niet belasten) in een revalidatiecentrum. 😀
Prachtig zoals dat allemaal samenvalt.
Ik ben benieuwd naar het verhaal van je laatste etappe.
Groetjes, Elly
LikeLike
Mooi verhaal Elly. En nu, gauw beter worden
LikeLike