Maandag 18 april 2022
Gisteravond werden we tijdens het eten verrast door allerlei zangkoor muziek van een casettebandje, vanmorgen mochten we genieten van niemand minder dan Maria Callas met haar ‘Casta Diva’. Best heftig zo vroeg in de ochtend. Maar wel lief hoe de herbergier het ons naar de zin wil maken.
Al gauw zijn we allemaal rond de tafel en peuzelen de schaarse geroosterde stukjes stokbrood op met drie soorten jam. Er is thee, koffie en warme melk. Bescheiden, maar voldoende eten en ik ga er gauw vandoor.
Als ik het dorp heb verlaten, word ik achterop gereden door Pedro die zojuist ook aan het ontbijt zat.
Pedro fietst alleen de Via de la Plata, hij wordt volgende maand 70 en dat is een hele prestatie. Want hij heeft in elke knie een ‘prothese’ zoals hij zegt, een kunststof meniscus dus. Eén en anderhalf jaar geleden is hij er aan geopereerd. Voor de operatie was hij voetpelgrim, nu een dankbare fietspelgrim. Hij fietst maximaal 50 km per dag. Heel verstandig, denk ik.
Het is mooi weer, maar fris. Het pad van zand en grind is goed te bewandelen, langzaam stijg ik boven de omgeving uit en kan dan best ver om me heen kijken.
Een kaal en leeg landschap, de dorpen zijn hetzelfde zou je kunnen zeggen. Ik zie oude mensen op straat schuifelen, in een dorp is een enkele bar, in een volgend dorp een kruidenier (supermercado) en weer een volgend dorp alleen maar een herberg voor pelgrims. Jonge mensen zie ik amper.
Ik besluit aan het eind van de middag een extra stukje te lopen naar een goedkoop hotel dat een kilometer van de looproute ligt. Ik kan daar ook avondeten en ontbijten en mijn blog bijwerken met WiFi.
Zo arriveer ik op mijn bestemming, maar een beetje somber voel ik me: het eten is niet zo lekker, de douche geeft lauw water, het is een herrie op mijn hotelkamer van buitenverkeer en bezoekers. Ik kijk uit naar de volgende dag.
Jaap loopt de camino 
Plaats een reactie