Dag 93: Carrión de los Condes – Terradillos de los Templarios (26 km)

Dinsdag 4 juli 2017

Vertraagde start door moeilijke afspraken met bagagevervoerder voor Mariana en ontbijt in lokaal café dat erg lang duurt. Eerste stappen buiten het café en ja hoor, de eerste pelgrim van ijzer staat al weer voor onze neus. Bijzonder mooi.

Pelgrim van ijzer

Het is weer een lange warme wandeling over een breed vlak pad van kalk en grind.

Breed vlak pad van kalk en grind

Weer flink doorbijten en zorgen dat je genoeg eet en drinkt. En liefst met een praatmaatje.

 Erg spannend is het allemaal niet vandaag

De herberg waar we terechtkomen, is erg bijzonder, een oase in de woestijn, zou je kunnen zeggen. Gezellige bar waar volop alcohol wordt geschonken en een lekkere keuken met pelgrimsmenu. Eten en drinken gaat hier dus goed; gezellig om de tafel met Spanjaarden, Duitsers, Italianen, Nederlander, Argentijnse. Hoe leuk, lachen en kletsen. 

Mariana en ik liggen op een vierpersoonskamer, dus twee stapelbedden. Ik ontmoet de derde persoon van die nacht: ‘Frank, I’m a dumb American’. Hij lijdt onder het Trump regime in zijn home land. We praten dan ook meteen over politiek. Het wordt een somber gesprek. Nummer vier ontmoeten we pas als we gegeten hebben en gaan slapen. Het blijkt een zatlap van rond 50 jaar oud uit Ierland te zijn. Hij komt schreeuwend binnen, gooit zichzelf op het kale matras en binnen een paar minuten begint hij enorm te snurken. Even later slaat hij tegen de muur, staat weer op en loopt naar buiten. Wat een gedoe! Frank, ocherme, kent deze man blijkbaar en zegt tegen ons dat het best een aardige man is. Een lang verhaal, kort: Mariana en ik slapen niet (meer) en besluiten na een hoop gedoe om vijf uur op te staan en in het donker op pad te gaan. Mariana kiest voor een echte dagtocht, maar ik kan niet zonder slaap. Dus ik zal eerder een geschikte slaapplaats zoeken.