Dag 18: Cruces – Santiago de Compostela (18 km)

Donderdag 27 juni 2019

Vandaag zal het eindelijk gaan gebeuren, onze Camino Portugués is over een paar uur voorbij. Met z’n drieën, dag en nacht op stap, en dan gaan we er zijn!

We staan vroeg op, maar zijn toch de laatsten van de slaapzaal die vertrekken. Zelfs Arthuro is al verdwenen en hij leek me niet zo snel: een easy-going, rokende, stille Milanees, het liefst op z’n eentje, maar soms blijft ie aan je vastplakken totdat hij ineens weer verdwijnt.

Vandaag wordt het mooi weer, niet bijzonder warm, maar zo’n 25 graden en zonder regen. Het is vrij vlak allemaal, vandaag. We lopen eerst door een bos en komen dan in een groene afwisseling van weilanden, wijngaarden en tuinbouw.

Laantje onder de wijnbladeren

Pas na vier kilometer zien we aan de grote weg een café waar we ontbijten en een broodje meenemen voor onderweg. Ook hier net als in andere bars staat het vol met tv-schermen met heel soms belangrijk nieuws: in Tarragona, ten zuiden van Barcelona, zijn de eerste grote bosbranden van dit jaar begonnen.

In Teo komen we in een heel klein kerkje. Door de achterdeur, want we lopen eerst langs de kansel, dan langs een grote hoeveelheid kaarsen op de grond en tenslotte langs de banken waar de kerkgangers kunnen zitten. Marga steekt een kaarsje aan.

We naderen steeds meer de grote stad van Santiago. De wegen van asfalt worden breder, de snelwegen hangen hoog boven ons in viaducten en de natuur ligt steeds verder achter ons.

We lunchen waar ook onze pelgrimvrienden zijn, zoals de jonge vrouwen uit Oekraïne, Polen, Duitsland en de Franse pensionistas. Een van die Franse heren was leraar Spaans en bijzonder geïnteresseerd in de lokale geschiedenis.

Het laatste groene laantje voor we Santiago bereiken

In de stad moeten we nog een paar kilometer lopen, maar het gaat allemaal heel snel voor we het plein voor de kathedraal bereiken. En dan is het zover.

Met onze pelgrimvrienden voor de kathedraal van Santiago de Compostela

Het is een emotioneel moment. Iedereen is opgelucht, blij en toch wel trots. Na deze ontmoeting gaan we eerst naar onze herberg Albergue Meiga Backpackers om ons tijdig in te schrijven. ’s Middags gaan we naar het pelgrimsbureau om onze prestatie te laten registreren met onze stempelkaart en een certificaat te ontvangen. Maar het is druk daar. Erg druk. Een rij in de gang, dan de bocht om en nog een bocht.

Gelukkig zijn er 17 balies open. Achter elke balie een vrijwilliger die de stempelkaart checkt en het certificaat invult.

Een bijzondere dag. In de stad rondgelopen en terrasjes gepakt. De mis in de kathedraal gaat niet door; er zijn andere missen in het Frans of in het Engels. Om half acht gaan we eten in het beroemde pelgrimsrestaurant (goede kwaliteit, genoeg en betaalbaar) Casa Manolo op het Plaza Cervantes.

Het was een bijzondere dag, deze laatste camino etappe.

Terug naar onze herberg. De volgende ochtend gaan we met de bus naar Porto Aeroport. Dan uit elkaar: Marga met de bus naar Bart in Portugal, Nicolien en ik met het vliegtuig naar ons Berlicum.

Het zit er op deze Camino Portugués, de litorale variant. Een aanrader, ook voor mensen met maar weinig vakantiedagen. In drie weken kun je het lopen, zeker van Porto naar Santiago.

Het was ook erg gezellig met ons drieën. De meiden noemden mij een bofkont en dat klopt. En zij, eerstejaars pelgrims, hebben het goed gedaan, op wat blaartjes na dan. Ik denk met plezier terug aan deze prachtige derde Camino.

Aan alle lezers die ons gevolgd hebben: Bedankt voor jullie reacties, likes en andere aandacht! En tot ziens,

A Dios, Buen Camino!

Jaap, Jacob, Xacobeo