Dag 28: Folden – Trondheim (31 km)

Woensdag 5 juli 2023

Aan de ontbijttafel is Bernt spraakzamer dan gisteren. Hij vertelt over de route van vandaag: we (Vic en ik) kunnen het beste de fietsroute nemen. Voor een voettocht is de
wandelroute te modderig, zegt hij. Bernt is een grote man, voorheen docent Engels, nu gepensioneerd en woont hier alleen. Het opvangen van pelgrims is een leuk sociaal project voor hem.

Vic volgt het wandelschema dat door ‘Nordic Pilgrim’ is samengesteld; hij heeft zekerheid over alle geboekte slaapplaatsen en maaltijden gedurende de hele tocht. Maar de boeking voor vanavond (een dorpje vóór Trondheim) is mislukt, dus moet hij 2x in Folden slapen. In het dorpje Vikhammer van de mislukte boeking (halverwege mijn dagtocht) wordt hij (gratis) opgehaald door Bernt en teruggebracht naar Folden. Morgen brengt Bernt hem weer naar dit plaatsje waarvandaan Vic verder naar Trondheim loopt. Dus vandaag zal ik halverwege Vic lozen.

Het is een prachtige dag met wat zon en wolken als we de asfaltweg op wandelen.

Het is zo veel gemakkelijker met z’n tweeën, we kletsen over ons leven, werk, familie en trekken zonder te beseffen heel wat kilometers voordat het 12 uur is. En dat is goed, want ik moet een dubbele afstand maken van ca. 30 km.

Het is een van de mooiste wandelingen vanwege de vergezichten als we heel langzaam afhalen naar de kust. Steeds meer infrastructuur, autosnelwegen, buitenwijken en de zee.

Dan komen we op de plek waar Vic stopt, hij belt Bernt om opgehaald te worden en we nemen samen pauze. Nog 14 km te gaan.

Steeds verder daal ik af naar Trondheim en kom in de prachtig gelegen buitenwijken aan het water. Hier heerst een Middellandse Zee sfeer met woningen met hun jacht in de achtertuin, speeltuinen aan het water, parasols met luierende mensen.

Dan zie ik eindelijk de kathedraal in de stad met grijze steen en hoge torens. Nog een stuk door het stadsverkeer, dan de brug over het kanaal waarlangs de beroemde gekleurde pakhuizen van weleer staan te schitteren in de zon.

En dan is het eindelijk zover. Ik ben op mijn eindbestemming, hoera! Het is toch weer een bijzonder moment. Het is een klein pleintje voor de kathedraal en er zijn aardig wat toeristen, misschien ook pelgrims, met een rugzak. Een Franse toerist maakt mijn foto. Ik bedank hem en we maken een praatje.

Als ik de kathedraal binnenga, kom ik bij een soort balie waar twee Noorse meisjes staan. Ik ga gewoon door in het Frans en voordat ik dat besef begint dat ene meisje in perfect Frans terug te praten. Zo toevallig, omdat de eerste vreemde taal het Engels is hier. Voor pelgrims is kerkbezoek gratis, ze zijn onder de indruk van mijn grote aantal stempels in mijn boekje.

Dan de prachtige kerk in.

Achter het altaar is op een houten kist koning Olav geschilderd die met zijn leger het Christendom hier gebracht heeft. Op de kist zijn torentjes gestapeld met kleine steentjes.

Voor sluiting moet ik naar het pelgrimscentrum om mijn stempelboekje om te zetten in de zogenaamde Olavsbrief. Na een lang en leuk gesprek met mevrouw Gina, die pelgrims opvangt, vertrek ik.

Het zit er op, ik blijf hier nog een dag en reis dan via Oslo weer terug naar huis.

Het was een bijzondere reis, niet vergelijkbaar met de Camino wandelingen in Spanje, maar ook hier prachtige landschappen van de bergen, veel meren en de twee zeeën. De schone lucht, het groen, de roodbruine houten huizen, veel zon en wat regen, de open en dichte kerkjes en de schaarse café’s en restaurants. En dan die bijzondere mensen die ik heb ontmoet, vriendelijk en sterk, mooie mensen met een eigen cultuur in dit verre midden Zweden en Noorwegen: Nordic walking zonder stokken. Ik heb veel in mijn hoofd om over na te denken en ik wil deze mensen bedanken voor de gastvrijheid.

Bedankt ook iedereen die deze blog heeft gelezen, gereageerd en in gedachten heeft meegelopen en mij heeft gesteund van 8 juni t/m 5 juli, 580 km lang. En vooral ook bedankt Erik die elke dag mijn blog technisch mogelijk maakte.

Tot ziens, Jaap of hier ook Jacob.